خطوط تنت، دستانت، چهره ات،
در من امتداد می گیرند!
و بارها
از تقاطعِ موازیِ آغوشت
رد می شوم!
نگو
که کوچه باغ های لبان تو
به بن بست می رسند!
بگذار چشمان تو
بر تاریکی این خیابان ها
نور بپاشند
و انگشتانمان را
هر لحظه
در خاک خیال
قلمه بزنیم!
