۱۳۸۹ دی ۲۶, یکشنبه

تنهایی پرهیاهو


من وقتی چیزی می‌خوانم٬ در واقع نمی‌خوانم.
جمله‌ای زیبا را به دهان می‌اندازم و مثل آب نبات می‌مکم٬
 یا مثل لیکور می‌نوشم٬
تا آن‌که اندیشه٬ مثل الکل٬ در وجود من حل شود٬
تا در دلم نفوذ کند و در رگ‌هایم جاری شود‌ 
و به ریشه‌ی هر گلبول خونی برسد. 

(تنهایی پر هیاهو- بهومیل هرابال)

۳ نظر:

علی گفت...

تنهایی خیلی سخته
تنهایی را باور دارم
چون دارم میگذرونم
در تنهایی اگه خدا نبود چی میشد؟؟؟
فکر کردی تا حالا به این موضوع؟؟؟
متن زیبایی بود
موفق و سربلند باشید

anniversary گفت...

سلام خانوم سالاری عزیز
حالا که اِنقدر آب نبات دوست دارید و
البته نوشیدنی های الکلی
سری هم به ما بزنید

به روز هستم.

با آرزوی سلامتی

anniversary گفت...

به روز هستم . . .